Hoewel ze de laatste Argentijnse militaire junta (1976-1983) zelf niet heeft meegemaakt, groeide de Argentijns-Nederlandse beeldend kunstenaar Aimée Zito Lema op in de schaduw van de gewelddadige geschiedenis die haar familie en haar land tekende. Op jonge leeftijd raakte ze gefascineerd door archieffoto’s van mensen die durfden op te staan tegen Jorge Videla’s regime.

‍

In Buenos Aires maakt ze samen met haar dochter een performancekunstwerk waarin zij het verleden belichamen en proberen een nieuwe toekomst voor te stellen. Ze laat zien hoe kunst kan werken als medium voor het verwerken van het verleden waarbij landsgrenzen en generaties worden overbrugd.